Tematski i stilski razuđena Trilogija ljubavi Aleksandra Đurovića zamišljena je kao složeno lirsko tkanje u kojem su odabrani momenti iz autorove biografije prepleteni sa efektima čitanja. Najintimniji doživljaji pritom, kao i portreti dragih ljudi, intelektualaca i književnika, zaodevaju se u poetsko ruho svojstveno minulim vremenima – u osmerce i deseterce, oktave i tercine, heksametre. Sve su to znaci autorovog hotimičnog prepuštanja romantičarskom osećanju života – koje u plotskom traga za energijom božanskog preobražaja i u suočenju sa smrću opredeljuje se za eudaimon – kao odgovoru na svakodnevnu banalnost i na iskustvo gubitka. Odbijajući na taj način savremenost, njene poetske mode i ritam, autor više od sopstvene afirmacije želi da bude sa pesnicima. Vesna Trijić Ono što se s prethodnim knjigama slutilo, sada postaje sasvim jasno – Aleksandar Đurović je pesnik dugog daha i eruptivne pesničke snage. Njegove knjige su osmišljene pesničke celine, gde se podjednako pažnje pridaje ideji vodilji i artističkoj uspelosti pojedinačnih pesama, među kojima ima pravih bisera, dostojnih strogih antologijskih izbora. Tek u celini otkrivaju se suština, složenost i promišljenost pesnikovog nauma. Iza naslova knjige Trilogija ljubavi krije se, u stvari, tematski široka, u izrazu bogata, i u realizaciji doterana poezija, bogate simbolike. Iako u osnovi lirska, ova knjiga je, u suštini, angažovana poezija, koja na specifičan, prefinjen način ukazuje na odnose u društvu i pojave koje ga razaraju. Ona zaslužuje da bude čitana polako, da se istražuje u detaljima, jer donosi samosvojan pesnički glas koji Aleksandru Đuroviću u savremenoj srpskoj književnosti obezbeđuje zapaženo mesto. Milan Tasić
